Cyber security binnen het defensiedomein

Tactieken, dreigingen en de noodzaak van Europese autonomie

De oorlog in Oekraïne, toenemende spanningen in de Baltische regio en de instabiliteit aan de oostgrens van NAVO en EU, een periode van structurele onrust. Maar waar voorheen de nadruk op uitsluitend fysieke dreigingen lag, is er al geruime tijd een verschuiving zichtbaar: het digitale slagveld is uitgegroeid tot een volwaardig operationeel domein binnen defensie. Cyber warfare is niet langer een aanvulling op traditionele oorlogsvoering, het is er een serieus onderdeel van.

Het actieve cyberlandschap - China en Rusland

Staten, vooral Rusland en China, intensiveren hun digitale operaties onder andere richting Europa. Deze activiteiten zijn niet uitsluitend gericht op de reeds bekende spionage, maar ze zijn breder, structureler en geavanceerder geworden. Vanuit Rusland zien we een combinatie van militaire GRU-operaties en civiele of semi-statelijke hacktivistische groepen die in staat zijn om destructieve aanvallen uit te voeren. De Solarwinds-compromittering, de NotPetya-aanval en recente gerichte campagnes tegen NAVO-lidstaten illustreren hun vermogen en bereidheid om digitale infrastructuren lam te leggen.

China, met een meer strategisch lange-termijn perspectief, richt zich op intellectuele eigendomsdiefstal, invloed op kritieke infrastructuur en het opbouwen van strategische toegang tot netwerken. Operationele campagnes zoals APT10, RedApollo (APT41) en recentelijk de APT Volt Typhoon tonen aan hoe China structureel digitale capaciteit inzet om geopolitieke en economische invloed te realiseren.

Bekende tactieken van statelijke actoren

Binnen het defensiedomein zijn de tactieken van statelijke actoren steeds verfijnder geworden. Veelgebruikte technieken zijn:

• Supply chain compromise: zoals gezien bij solarwinds, waarbij een legitieme softwareleverancier wordt misbruikt om toegang te krijgen tot een reeks aan doelen.
• Living off the land (lotl): waarbij aanvallers gebruik maken van bestaande tools en processen in het netwerk om detectie te ontwijken.
• Zero-day exploits: het benutten van onbekende kwetsbaarheden om toegang te verkrijgen of persistentie te behouden.
• Wiper malware: destructieve malware die systemen permanent onbruikbaar maakt, zoals notpetya en hermeticwiper.
• Psychologische en informatieoorlogsvoering: het combineren van cyber met desinformatiecampagnes om publieke opinie, besluitvorming en militaire commandostructuren te destabiliseren.

Europese autonomie

De afhankelijkheid van niet-Europese technologieën en beveiligingsstandaarden vormt voor Europa een structureel risico. De noodzaak om een eigen Europese kennispositie en operationele capaciteit op te bouwen is dan ook urgent. Dit betekent investeren in:

• Europese cryptografische standaarden
• Autonome SOC- en Threat intelligence-capaciteit
• Cross-border samenwerking tussen defensie, overheid en private security-specialisten
• Opleiden en behouden van cyber security specialisten met domeinkennis van defensie en OT-omgevingen

Europa moet niet alleen consumeren van security-oplossingen, maar zelf (in samenwerking met privaat) ontwikkelaar, integrator en innovator zijn. Op die manier kunnen we digitale soevereiniteit realiseren en de operationele weerbaarheid van het defensiedomein structureel verhogen.

De rol van toeleveranciers

Binnen het defensiedomein zijn toeleveranciers essentieel voor operationele slagkracht, maar ze vormen ook een toenemend risico binnen de digitale aanvalsoppervlakte. In veel supply chain-aanvallen zijn kleinere of minder beveiligde ketenpartners het initiële doelwit. Een succesvolle aanval op deze partners kan escaleren naar toegang tot kernsystemen van het ministerie van defensie of aanverwante eenheden.

Daarom is het essentieel dat juist ook leveranciers en onderaannemers binnen het defensie-ecosysteem aantoonbaar voldoen aan hoge beveiligingsnormen. Dit vereist beleid, maar ook technische maatregelen zoals netwerksegmentatie, zero trust-architecturen, en verplichte penetratietests en logische scheidingen binnen leveringssystemen.

Onze ervaring binnen het defensiedomein

Als DeepBlue Security & Intelligence zijn wij actief betrokken bij het beveiligen van digitale ecosystemen binnen kritieke infrastructuur en het defensiedomein. We hebben hoogstaande kennis in huis van, en hands-on ervaring met detectie, responscapaciteit, forensisch onderzoek en het hardenen van hybride IT/OT-omgevingen die typerend zijn voor defensie gerelateerde netwerken.

Onze aanpak is gebaseerd op technische diepgang, strategisch inzicht en onafhankelijke advisering. We begrijpen dat binnen het defensiedomein niet alleen technische kwetsbaarheden een rol spelen, maar ook beleidsmatige en operationele aspecten meespelen in het effectief inrichten van cyberweerbaarheid.

Dus

Cyber warfare is geen abstract toekomstscenario, maar dagelijkse realiteit. Defensie-organisaties moeten hun digitale positie structureel versterken door tactische weerbaarheid te combineren met strategische autonomie. De dreigingen vanuit Rusland en China laten zien dat de aanvalscapaciteit van statelijke actoren reële en terugkerend is. Europa moet daarom investeren in eigen kennis, tooling en operatiestructuur om greep te houden op het digitale slagveld. Daarbij mogen toeleveranciers niet vergeten worden: hun weerbaarheid is integraal onderdeel van het totaalbeeld. DeepBlue staat klaar om hierin een onafhankelijke, technisch hoogwaardige en betrouwbare partner te zijn.

www.deepbluesecurity.nl || info@deepbluesecurity.nl || 070-800 2025

‍